لودرها و ماشینآلات ساختمانسازی پس از شنیدن خبرهای ثبت جهانی هیجانزده خود را به تاق بستان رساندند تا در اجرای یک پروژه ساماندهی که به گمان میآید درست بوده، سهمی داشته باشند. کندند، خرد کردند و هرچه اضافه بود بردند؛ موزهی سنگ هم از این دگرگونیها چندان در امان نماند و به یکباره بیسرپناه شد. فکر کنید؛ سنگنگارههای دوره ساسانی و اسلامی، بدون حفاظ، زیر باران.
به گزارش میراث خبر، همه چیز با وعدههای ثبت جهانی آغاز شد. تاق بستان که از آن به عنوان نمادی از دلاوریهای ساسانیان نام برده میشد با اجرای پروژهی ساماندهی مجموعه تاریخی- فرهنگی به یکباره به دست بولدوزرها و بیلهای مکانیکی سپرده شد.
هرچند کارشناسان با اجرای پروژه همرای بودند اما شیوهی اجرایش به بروز مخالفتها انجامید. «علی هژبری» باستانشناس در اینباره گفت: «با توجه به عکسها و طرحهایی که از تاق بستان به جا مانده شکل اصلی بنا بهگونهی دو تاق است که در بلندایی بالاتر از سطح زمین امروز قرار گرفتهاست. بنابراین برداشتن پیادهروهای بتونی که امروز در برابر بنا هستند کار درستی است و سیمای اصلی بنا را به آن باز میگرداند.»
تاق بستان پس از دگرگونیها
هرچند وی با اجرای پروژهی ساماندهی نمای تاق بستانی موافق است ولی شیوهی اجرا را غیر کارشناسانه دانست و گفت: «اجرای این پروژه به گونهای که از ادوات مکانیکی و وسایل حفاری به كار گرفته شده، كاری بسیار شتابزده و شگفت است که میتواند آسیبهای بسیاری به بنا بزند. در واقع باید این كار با نظر کارشناسان میراث فرهنگی و تدوین آن در سازمان میراث فرهنگی انجام میشد که بعید میدانم انجام شدهباشد.»